Psychologische begeleiding voor vluchtelingen: ‘Duitsland staat me niet toe te zijn wie ik ben’

„Mijn vriendin die me hielp naar Duitsland te vluchten is de enige die wist dat ik hier ben en ze is dood, dus niemand weet het nu.” „Hoe is ze gestorven?” „In het water, op de vlucht. Het is een maandagochtend in april, een uur of acht, en Camara tuurt over de rand van haar donkerrode bril terwijl ze een naald door een lusje garen steekt. Dat is best wel shitty, zegt Camara, want als er niet op tijd duidelijkheid is over de subsidies, moeten de cliënten straks een paar weken of maanden wachten op de volgende sessie.

Author: Juliët Boogaard

---