De Tweede Wereldoorlog door de ogen van twee meesterlijke stilisten

Nescio’s stadsbeschrijvingen zijn weergaloos, zoals deze passage van zaterdag 25 november 1944: „Om 3 uur poolnacht, de stad was een ‘symphonie’ in zwart en grijs, heel mooi, vooral als je smalle ou(d)e straten afkeek of over de Amstel naar de bruggen.” Onvergetelijk is het beeld van het aansteken van ‘endjes’ rode, gele en blauwe kerstkaarsjes als er helemaal geen Kerst valt te vieren. Ook telt de oorspronkelijke versie, via Delpher dus, een slotregel die niet in deze bundel staat: „Een stoomfluit, ergens in de haven, gaf een langgerekte kreet, heel treurig en verdrietig.” Dit maakt de strekking van dit verhaal over een vrouw die eigenlijk haar eten had moeten delen sterker. Of neem het cursiefje van 25 februari 1947 over meneer Cohen, waarin staat: „Geef de groeten aan je vader.” Het origineel leest echter: „Doe de groeten aan je vader.” En dan beëindigt de oorspronkelijke Carmiggelt met een verpletterende zin, die nu ontbreekt: „Toen liep hij verder, met elke schrede dichter bij den dood.” Je ziet meneer Cohen gaan, het ongewisse tegemoet.

Author: Kester Freriks

---