De koning werd niet kleiner van de slavernijexcuses, maar de vergiffenisschenkers wel groter

Maar dat ik 1 december toch langer bleef kijken naar Pauw & de Wit met Van Rossem als gast, was te danken aan het onderwerp: Suriname, de vergiffenis die de koning ter plekke vroeg aan de nakomelingen, die getekend zijn door slavernij en kolonialisme: en die vergiffenis werd de koning ook geschonken door verschillende Surinaamse groepen. Na afloop van het programma bleef het begrip ‘minachting’ in mijn hoofd rondspoken: niet alleen dankzij Van Rossem, maar ook omdat ik het interview had gelezen met de Franse socioloog François Dubet in de Volkskrant van 29 november, die een essay schreef over minachting, want „met het trumpisme (is) de minachting de dominante sociale en politieke emotie geworden”. Nieuw is die emotie niet, volgens Dubet, al werd ze vroeger groepsgewijs beleefd: de bourgeoisie minachtte de arbeiders (en omgekeerd), de stadbewoners de boeren, de mannen de vrouwen, et cetera.